فروغ ایران شهیدان ۶-۷ مرداد ۸۸
اشرف، شهری در ۸۰کیلومتری مرزهای ایران که تا سال۹۲بیش از ۳دهه، محل اقامت مجاهدین خلق ایران بود. اشرف در ششم و هفتم مرداد ماه سال ۱۳۸۸مورد تهاجم نیروهای مزدور خامنه‌ای و مالکی قرار گرفت.
ساعت ۱۵بوقت محلی حمله مزدوران رژیم آغاز شد.. بیشتر نیروهایی که به اشرف حمله کردند، سالهای متمادی در ایران بوده و از مزدوران ۹بدر و حقوق بگیران سپاه پاسداران و نیروی قدس بوده‌اند. بخشی از آنها از نیروهای مهاجم وابسته به دفتر آخوند حکیم در بغداد بوده‌اند. این تهاجم و شبیخون، سه روز ادامه یافت.
حمله به اشرف از مدتها پیش در شورای عالی امنیت ملی رژیم به ریاست پاسدار احمدی‌نژاد، مورد بحث قرار گرفته و توسط نیروی تروریستی قدس طراحی شده بود. آخرین هماهنگیها برای حمله، روز قبل از آن، یعنی روز دوشنبه ۵مرداد بین پاسدار حسن کاظمی قمی از فرماندهان نیروی تروریستی قدس و سفیر رژیم آخوندی و مقامهای عراقی انجام شده بود.
رژیم آخوندی انتظار داشت که، با این حمله کار مجاهدان ایران یکسره شود. اما مقاومت جانانه مجاهدان شهر اشرف، با دست خالی در برابر این هجوم وحشیانه، محاسبات آنها را در هم ریخت. این حماسه پایداری، در سینه تاریخ ثبت شد.
درخشش عزم مجاهدان اشرف، آن روز را در تاریخ مقاومت ایران به نقطه عطفی در رویارویی مقاومت مردم ایران با استبداد ولایت فقیه تبدیل کرد. یک گواهی تاریخی، بر پایداری فرزندان مجاهد ایران در برابرِ استبداد خونریز ولایت فقیه.
بهای این ایستادگی پیکرهای پاک ۱۱مجاهد خلق، و زخمِ ۵۰۰مجروح و درد بیش از ۱۰۰۰مصدوم بود. اما مجاهدان آزادی «سرباختند اما رخ نگرداندند».
اینچنین اشرف به کانون شعله‌ور و قلب تپنده مقاومت تبدیل شد و اشرفیان با حماسه هایشان در قلبها و بر زبان وجدانهای بیدار جاودانه شدند و جهان را علیه رژیم ولایت فقیه و مزدورانش برانگیختند.
حمله ۶و ۷مرداد، حمله‌یی برای انهدام قطعی اشرف بود. رژیم ولایت فقیه و همدستان عراقی‌اش برای یکسره کردن کار اشرف همه چیز را با تمام جزئیاتش مهیا کرده بودند. چه از نظر سیاسی، چه از نظر نظامی.
مزدوران خامنه‌ای و مالکی در آن دو روز، ۳۶مجاهد خلق را به‌گروگان گرفتند. تا اهرمی برای فشار بر ساکنان اشرف بسازند. اما آن ۳۶مجاهد از لحظه گروگانگیری، به اعتصابِ غذا دست زدند که ۷۲روز ادامه یافت. اعتصابی که در ۷روز آخر به اعتصابِ خشک تبدیل شد. اعتصاب‌کنندگان تنها در آخرین لحظات حیات و در آستانهٔ شهادت محتوم توانستند از اسارت دژخیمان رها شده و به اشرف بازگردند.
این اعتصاب غذا همراه با اعتصابِ غذای گسترده اشرفیان و اشرف‌نشانها در سراسرِ دنیا، رژیم و ایادیش در عراق را رسوای عالم کرد.
خانم مریم رجوی رئیس‌جمهور برگزیده مقاومت ایران در همان زمان گفت:
کسانی که می‌پرسند دختران و پسران دلیرِ ایران در قیامهای سراسری، این‌همه بی‌باکی و جسارت را از کجا آورده‌اند؟ به اشرف نگاه کنند. با الهام از چنین پیشتازانی است که چنان قیام‌کنندگانیبه‌پامی‌خیزند.
رژیمِ ولایت فقیه نه در اوین و کهریزک و نه در خیابانهای تهران توانست از پسِ مردمِ به‌جان آمده برآید و نه در اشرف، یارای مقابله با مجاهدین را داشت.
خوشا اشرف که هم‌چون توفانی نیرومند بر بادبان قیام و آزادی وزید.
