گفتگو با دوست ـ دیدار شانزدهم (رمضان)

ای خدایی که با بردن نامت قلب‌ها به آرامش می‌رسند و رگبار ژاله‌های معطر، در خلوتکده‌های جان باریدن می‌گیرد!
ای خدایی که خانه بی‌آلایش تو شبنم ـ قطره‌های اشک و شکسته‌های دلِ دل شکستگان است!
ای که در برقراری ارتباط پیشقدم‌ترین و مشتاق‌ترینی؛ آن‌چنان که گویی هیچگاه و در هیچ احوال خود را از خواهندگان و خوانندگان خود جدا نمی‌بینی!‌

ای بهترین یار!‌
نام تو از دیرباز با پناه دادن به پناه‌خواهان، آمرزیدن آمرزش‌جویان، گذشت از سر بزرگواری، چشم‌پوشی کاستی‌ها، مهربانی بی‌منت و بخشش بی‌حد و حساب همراه بوده است. تنها آن کسان به تو روی می‌آورند که از تمام درگاهها رانده شده‌اند؛ از این رو تو یار بی‌پناهان و دل‌شکستگان نامیده شده‌یی از آغاز.
لعن و نفرین بر فریسیان ریایی را که تو را بر مدار خشونت و انتقام توصیف می‌کنند. آنها آیه‌های رحمت تو را کتمان می‌کنند تا بتوانند به نام آیین تو بر خلق فرمان برانند و به نام آخرت امیال دنیایی خود را سیراب سازند.

ای خدای آگاهی، ای خدای انسان!
ما را به وظایف خطیرمان برای شورش علیه وضعیت موجود و تغییر آن آگاه‌تر گردان! به ما آن قدرت را عطا کن که در ستیز با دین‌فروشان شقاوت پیشه، همیشه پیشرونده باشیم.
به ما این افتخار را ببخش که در مواجهه با مردم خویش، مطلق نثار و نثار مطلق باشیم.
ما را رسولان عشق، پیام‌آوران محبت و الگوهای فداکاری بی‌منت قرار ده! و آنی از هدفی که برای آن به‌پاخاسته‌ایم غافل مگردان!‌